En waarom de Hogepriesteres mijn nieuwe gids lijkt te zijn
Er zijn van die dingen die met je meeverhuizen, zonder dat je ze ooit nog écht aanraakt. Voor mij waren dat mijn tarotkaarten. Eind jaren ’90, begin jaren 2000, als tiener met een fascinatie voor alles wat mysterieus en magisch was, was ik helemaal weg van tarot. Tot ik iets in de kaarten las wat ik eigenlijk niet wilde zien. En het kwam ook nog eens uit, een paar weken later. Dat was voor mij het moment waarop ik mijn deck dichtklapte en veilig opborg. “Een schrik gepakt,” zoals we dat zo mooi in Vlaanderen zeggen.
En toch verhuisden mijn kaarten al die jaren mee...
Van angst naar volwassenheid
Ik moet toegeven: ik was “bang” voor de kaarten. Alsof ze te krachtig waren, te confronterend. Maar nu, bijna 25 jaar later, sta ik er anders in. Ik ben een volwassen vrouw, intussen ook stevig geworteld in mijn spirituele pad. Ik las onlangs iets wat me raakte: “Tarot is geen tool om de toekomst te voorspellen, maar een fysieke vorm van je intuïtie.” En dat resoneerde zo hard.
Want dat is het precies. Tarot als spiegel. Tarot als poort naar je innerlijk weten. Tarot als ankerpunt in een wereld vol ruis.
De eerste stap: de tarotkaarten gewoon weer vastnemen
Ik had er eerlijk gezegd geen ceremonie rond gemaakt. Geen kaarsen, geen wierook, geen mystieke muziek. Ik wilde gewoon voelen hoe de kaarten in mijn handen lagen. Of ik er nog steeds die weerstand bij voelde. Maar deze had ik niet verwacht? Het voelde vertrouwd. Alsof ik een oude vriendin opnieuw zag.
En oké, eerlijk: ik heb mezelf diezelfde dag twee nieuwe decks aangeschaft. 🫣 Een klein cadeautje aan mezelf, want blijkbaar kan een mens nooit genoeg tarotdecks hebben, net zoals een mens nooit genoeg boeken heeft.
Kaart van de dag: De Hogepriesteres
Mijn eerste vraag aan de kaarten was: “Waarom zou ik vandaag terug met tarot beginnen werken?” De kaart die ik trok? De Hogepriesteres.
Wie tarot een beetje kent, weet hoe treffend dat is. Zij belichaamt intuïtie, innerlijke wijsheid en het mysterie van dat wat onder de oppervlakte sluimert. Het voelde als een zacht duwtje in de rug: “Je bent er klaar voor. Vertrouw op jezelf. Vertrouw op wat je al weet.”
Mijn spirituele pad nu
Toen ik als tiener met tarot bezig was, had ik niet het spirituele besef dat ik nu heb. Intussen heb ik veel gezocht, gelezen en beleefd. Het leven heeft me gevormd. Ik ontdekte het Keltisch-Avaloniaanse pad, mijn verbinding met de Godin en de inheemse spiritualiteit van West-Europa. Ik volg de priesteres opleiding Rose Lineage bij Annabel du Boulay, en meer en meer vallen alle stukjes van de puzzel samen.
Sinds vorig jaar, toen ik bij Womb Awakening Vlaanderen echt mijn “womb wisdom” begon te omarmen, merk ik hoe belangrijk intuïtie geworden is in alles wat ik doe. Tarot voelt daarbij niet als “iets nieuws.” Het voelt als een verloren puzzelstuk dat eindelijk terug op zijn plek ligt.
👉 Wil je graag een lezing ontvangen?
Laat een reactie achter onder deze post of stuur me een DM op Instagram @hofvandegodin. Geef gerust een open vraag of thema mee waar je graag inzicht in wilt.
Laten we samen kijken wat de kaarten ons willen vertellen. ✨
Reactie plaatsen
Reacties